Książki

Ostatnio przy okazji brania udziału w sesji RPG, której akcja miała miejsce w realiach przedstawionych w grach z serii S.T.A.L.K.E.R, postanowiłem zapoznać się z powieścią rosyjskich pisarzy Arkadija i Borysa Strugackich "Piknik na skraju drogi", która traktuje o niczym innym, jak właśnie o stalkerach.



Ze swojej strony mogę powiedzieć, że każdy komu podobała się którakolwiek część serii S.T.A.L.K.E.R, po "Piknik..." powinien sięgnąć i nie będzie zawiedziony. Jest to po prostu bardzo dobra, ponadczasowa fantastyka (wydano ją w 1971 r. a mimo to, wg mnie nie zestarzała się ani trochę). Powieść ta, inaczej niż gra, pokazuje wszystkie rozterki, wątpliwości oraz lęki stalkera. Zona jest opisana bardzo plastycznie, przez co możemy w bardzo łatwy sposób ją sobie wyobrazić podobnie jak wszystkie anomalie w niej występujące. Książka ta nie jest typową przesyconą akcją powieścią fantastyczną. Jak wspomniałem wyżej, jest ona nastawiona na poznanie stalkera od wewnątrz i w unikalny sposób pozwala wczuć się w niego. Oczywiście w początkowych rozdziałach akcji nie brakuje, ale prawdziwą myśl poznajemy w dalszych. Czyta się ją bardzo szybko, a to za sprawą niesamowitego stylu pisania braci Strugackich. Więcej nic nie powiem, po prostu jak dla mnie absolutny klasyk literatury fantastycznej. Gorąco polecam fanom dobrej fantastyki.

Chociaż książkę tę przeczytałem już jakiś czas temu, to z czystym sumieniem mogę ją polecić.




Pewnie słyszeliście o tej książce nie raz, bo było o niej w mediach, tuż po wydaniu. Roberto Saviano opisuję w niej działanie, struktury neapolitańskiej mafii. Co tam się dzieje (południe Włoch) przechodzi ludzkie pojęcie, a niektóre opisywane wydarzenia potrafią wbić w fotel - dosłownie. Pozycja obowiązkowa, jeżeli ma się w przyszłości oglądnąć film, ponieważ staje się on 'łatwiejszy' w odbiorze.

Bardzo jestem ciekawa tej książki:) Już na mnie czeka na półce...

Ostatnio przeczytałam jednym tchem książkę Harlana Cobena "Jedyna szansa".



Niesamowicie trzyma w napięciu. Coś dla ludzi lubiących kryminalne zagadki. Uważam, że jest to jedna z najlepszych książek tego autora choć po przeczytaniu kilkunastu jego powieści fabuły wydają się "na jedno kopyto". Ale ta jest naprawdę godna uwagi.

Ja podam kilka książek, które przeczytałam:
1. M. Alingham- "Jak Najwięcej Grobów"
2. Earl Der Biggers- "Charlie Chan: prowadzi śledztwo"
3. Arsen Lupin- "Zbrodnia w Zamku i Tajemnica Królowej"- dwie opowieści w jednej książce
4. Arthur Conan- Doley- "Sherlock Holmes: Niepokonany"
5. Joseph Smith- Flether- "Morderstwo w Wrides Park"
6. Agata Christie- "Morderstwo w Orient Express"
7. Josephine Tey- "Córka Czasu"
8. Maurice Leblanc- "Przygoda z Arsenem Lupinem"- tę książkę polecam :)
9. Philip Rock- "Brudny Harry"- tę też polecam :)
10. Dorothy L. Sayers- "Zjadliwa Trucizna"
11. Agata Christie- " Entliczek Pentliczek"
12. Agata Christie- "Czarna Kawa"

A ja bardzo polecam "Buszującego W Zbożu" jak ktoś lubi taki klimat "Bully'ego"

Polecam, chyba, że nie masz ochoty na głęboką lekturę. Oraz:

A ja polecam:

„Metro 2033" jest przypowieścią o postnuklearnej Moskwie, gdzie ci, którzy przeżyli kryją się przed promieniowaniem i nowymi formami życia w stołecznym metrze – największym schronie przeciwatomowym świata. Rozproszone grupki ludzi tworzą państwa-miasta na stacjach kolejki podziemnej, handlując, wojując i układając się między sobą. Bohater książki, Artem, aby ocalić swoją stację, jest zmuszony do wyprawy na drugi koniec metra, podczas której pokonuje liczne niebezpieczeństwa i poznaje nowe społeczności, które powstały po wojnie. Im dłużej szedł, im więcej poznawał światopoglądów, tym bardziej przekonywał się, że cała jego wyprawa jest pozbawiona sensu. W końcu staje przed wyborem: czy jest sens iść dalej?

Choć „Metro 2033” jest książką o świecie po wojnie nuklearnej, mutantach, potworach i walce z nimi, z charakterystycznymi dla science fiction rekwizytami, to jest to przede wszystkim opowieść o konieczności odnalezienia przez każdego człowieka swojego miejsca na ziemi; o konieczności określenia i zrozumienia misji, którą ma do wypełniania człowiek jako jednostka i jako gatunek. Jest to książka o wypełnieniu powołania i życiu pomimo wszelkich trudności.

Na podstawie tej książki powstała również gra o tym samym tytule.

W wielu miejscach Ameryki prawie w tym samym czasie giną katoliccy księża. Niemal identyczny scenariusz rytualnych zbrodni wskazuje na jednego sprawcę. Maggie O?Dell, specjalistka od portretów psychologicznych seryjnych morderców, znów prowadzi dochodzenie. Poszlaki wskazują na to, że zamordowani księża za życia skrzywdzili wielu młodych mężczyzn. Jednak Maggie nie wie, że ofiary księży od pewnego czasu kontaktowały się ze sobą na specjalnym forum internetowym, planując zemstę.(...)

Bardzo dobrze się czytało, trzyma poziom poprzedniczek. Zakończenie bardzo zaskoczyło i to uwielbiam w książkach Kav'y.

Kurde Rika, wyprzedziłaś mnie, bo właśnie skończyłem czytać Metro, ale wtrącę swoje trzy grosze

Ze swojej strony mogę z czystym sercem powiedzieć: Metro to jedna z najlepszych powieści jakich do tej pory czytałem. Mimo, że główny wątek traktuje o uratowaniu Metra przed mutantami, walki jest tam niewiele, ale kiedy już się pojawia, jest tak plastycznie opisana, przesycona brutalnością, że człowiek może ją ujrzeć przed oczami. Jest za to bardzo dużo scen, w których Artem zastanawia się nad sensem swojej podróży, nad tym po co to robi, ukazują się jego wszelkie wątpliwości, dotyczące jego misji. Podróż Artema to głównie podróż przez metro, przez różne ideologie. Mamy komunistów, faszystów, liberałów, fanatyków religijnych, kapitalistów, bandytów i kanibalów. Ktoś powie: "Przecież to wygląda tak cholernie liniowo i nudno.." Fakt. Wygląda. Ale takie nie jest, bo za każdym razem, w każdym rozdziale, na każdej stacji, możemy się spodziewać czegoś innego.

Co jeszcze mnie urzekło? Opisy. Gdy zacząłem czytać Metro, miałem jakieś wyobrażenie peronów i tuneli metra moskiewskiego. Ale to co zrobił z nimi Głuchowski to absolutny majstersztyk. W taki sposób wykreował mroczne, ciemne i niezbadane tunele podziemnej kolei, że wydawało mi się, że czuję ten dreszczyk i idę przez tunele z Artemem ramię w ramię.

Książka ta jest bardzo dobra, z powodu swojego drugiego dna. Przez całą akcję, Artem ma wyznaczony jeden cel, który jest zarazem celem jego życia. Dąży do niego uparcie, nie zważając na przeciwności, w pewnych momentach widać w jego postawie podłamanie, jednak szybko się podnosi i kontynuuje wędrówkę. Ale epilog pokazuje, jak okrutnie może zakpić z nas los. Głuchowski zaskoczył mnie całkowicie. Żeby nie spojlerować powiem tylko, że Artem będzie załamany, gdyż uświadomi sobie, że cała jego wyprawa i to co uczynił, było jednym wielkim błędem. Więcej nie powiem, bo epilog jest tym, dla czego warto tę książkę przeczytać.

Reasumując, dla mnie Metro 2033 miało to, czego oczekuję od książki. Ja nie szukam w niej akcji, a jakiejś głębszej myśli, która pozwoli mi zapamiętać ją na długo. I to coś miało Metro. Trzeba pamiętać, że powieść ta nie jest typowo fantastyczna. Ja bym określił Metro 2033 mianem powieści postapokaliptycznej, o myśli filozoficznej, w panierce fantastycznej. Zacząłem czytać ją w piątek i przemknąłem przez nią w te kilka dni i żałowałem, że nie jest dłuższa i że to już koniec. Polecam książkę tym, którzy chcą czegoś z ważnym przesłaniem. Nie polecam natomiast tym, którzy książki czytają tylko i wyłącznie dla rozrywki i szukają w nich dużo akcji, bo to nie jest to, dla czego napisał tę powieść Głuchowski i mogą oni poczuć się zawiedzeni.

Jestem właśnie w trakcie czytania książki Sycylijczyk.

Niestety, książka którą wypożyczyłem jest bardzo stara, około 30 stron brakuje. Ale jakoś trzeba sobie radzić, bo opowieść świetna, umila czas oczekiwania na Mafię 2

Możecie polecić dobrą książkę o Husarii? Chodzi o bitwy stoczone przez Husarię, o sprzęt, jakim dysponowała etc etc. Jest coś oprócz Ciechowicza?

@up ja niestety nie znam
Ja ostatnio przeczytałem książke Uśpieni i polecam ją każdemu. Na prawdę można z niej dużo wyciągnąć.

Lorenzo, Tommy, John i Michael to typowe dzieci ulicy. Wychowują się na Manhattanie, w kwartale zamieszkanym przez imigrantów, zwanym Kuchnią Piekła. Obcując na co dzień z przemocą, pod okiem rządzących ulicą - i nie tylko - gangsterów uczą się trudnej sztuki przetrwania, pociechę i ratunek znajdując w chłopięcej przyjaźni. Rychło jednak trafiają przed sąd i w konsekwencji do domu poprawczego, gdzie rządzą reguły twardsze i brutalniejsze niż w Kuchni Piekła.

Lorenzo Carcaterra nie zadowala się opisem dramatycznych zdarzeń i odkrywaniem okrucieństwa. Stawia też pytania o granice przyjaźni, lojalności, wolności i prawa.

Ja ostatnio dałem sobie zadanie na wakacje Przeczytać wszystkie książki "Harry Potter i..." Ciekawe, czy mi się uda. Dzisiaj idę do biblioteki osiedlowej i wypożyczam sobie część pierwszą - "Harry Potter i kamień filozoficzny". Oglądałem w telewizji już wiele filmów, ale książka też jest dobra. Zresztą "Czary ognia" i tych dalszych części nie widziałem.
Zdjęcia i opisu chyba nie potrzeba

Krótko i na temat: zaje*isty kryminał.
Pewnego wrześniowego dnia w 1966 roku szesnastoletnia Harriet Vanger znika jak kamień w wodę. Prawie czterdzieści lat później Mikael Blomkvist otrzymuje nietypowe zlecenie od Henrika Vangera. Stojący na czele wielkiego koncernu magnat przemysłowy prosi znajdującego się na zakręcie życiowym dziennikarza o napisanie kroniki rodzinnej Vangerów. Okazuje się, że spisywanie dziejów to tylko pretekst do próby rozwiązania zagadki zniknięcia Harriet. Mikael Blomkvist, skazany za zniesławienie, redaktor czasopisma Millennium, przechodzi kryzys wartości i rezygnuje z obowiązków zawodowych. Podejmuje się niezwykłego zlecenia, opuszcza Sztokholm i osiada w niewielkiej wiosce na północy kraju. Po pewnym czasie dołącza do niego młoda ekscentryczna hackerka, Lisbeth Salander. Wspólnie, choć nie zawsze ramię w ramię, biorą pod lupę przeszłość klanu Vangerów i wykrywają prawdę o wiele bardziej mroczną i krwawą niż ta, którą spodziewali się odnaleźć...

Dobra powieść, fajnie się czyta. warto.