A mi wyszło, że jestem Perfekcjonistą. Ja bym dla siebie dał po połowie (Wojownik/ Perfekcjonista), no ale jest jak jest
.
Jest krytyczny wobec siebie i innych. Uważa, że istnieje jedyna słuszna droga. Jest przekonany o swojej wyższości moralnej. Często odracza decyzje z powodu lęku przed pomyłką. Często używa sformułowań: powinienem i muszę.
Perfekcjonista to człowiek, który wszystko musi zrobić dobrze. Często robi to, co powinien zrobić a nie to, czego naprawdę pragnie. Ma w sobie wewnętrznego krytyka, który na bieżąco ocenia czy wszystko jest zrobione doskonale. Zawsze postępuje właściwie, ale czasami krytykuje swoich współpracowników. Jest mu trudno zaakceptować zdanie innych współpracowników, oraz to, że czasami popełniają błędy. Perfekcjoniście bardzo trudno jest przyznać się do błędu. Potrafi pracować dla sprawy, dla lepszego świata, kierując się normami moralnymi. Za swoją pracę nie oczekuje uznania i dużych pieniędzy.
Perfekcjonista często zachowuje się inaczej wśród starych znajomych i wtedy, gdy jest anonimowy (np. na zagranicznej wycieczce). Wśród starych przyjaciół jest uczciwy, sprawiedliwy - wzór cnót i moralności. Jeśli jest anonimowy, przymus bycia grzecznym znika i perfekcjonista czuje się wolny. Może robić rzeczy, których nigdy nie zrobiłby wcześniej.
Perfekcjonista często odracza ważne decyzje w obawie przed popełnieniem błędu. Zanim podejmie decyzję musi dokładnie wszystko przemyśleć.
Można porównać perfekcjonistę i mediatora. Perfekcjonista nie robi tego, co sprawi mu autentyczną przyjemność, ponieważ ma przymus robienia tego, co jest słuszne. Mediator również pomija swoje potrzeby zastępując je potrzebami innych ludzi.
Najlepszy zawód dla perfekcjonisty to: księgowy, nauczyciel, sędzia sportowy.